Pas op je tellen met eten

ANNYEONG ASSEOH!

De tweede week zit er alweer op terwijl ik dit schrijf. Ik zit hier op het dakterras in het zonnetje te genieten van alle gebouwen om me heen en de geluiden en eigenlijk alles wat ik maar kan opnemen. Het is een drukke week geweest. Zoals al verteld is deze week een stuk leiding omgelegd van 500 meter en dit heeft wel wat energie gekost. Ik heb meer dan 72 uur gedraaid en op een dag zelfs 14 uur, redelijk vermoeiend, maar uiteindelijk wel goed te doen. Het is allemaal zo interessant en leuk dat de tijd omvliegt. Het verleggen is goed gegaan en de Oranje heeft niet stil gelegen dus missie geslaagd.

Toen de pijp op de goede plek lag, was het aan mij om te gaan kijken wat de nieuwe lengte van de totale pijpleiding was. Dus daar ging ik dan, pijpen tellen en ik kan je melden dat dat lastiger is dan je zou zeggen. Het klopte dus ook niet toen ik klaar was. 117 pijpen zouden er totaal aanwezig moeten zijn en jawel, Axel kwam uit op 110 in de leiding en 5 ernaast. Niet een bijzonder moeilijk verhaal met als conclusie: Hier klopt iets niet. Dus daar kwamen de opmerkingen hoor: Student toch; Volgende keer je telraam mee; Maar goed dat je geen dure kracht bent etcetera haha. Ik ging weer en uiteindelijk na een dag puzzelen was de totale lengte bekend, ruim 3800 meter van koppelpunt Oranje tot einde leiding. Mijn triomf, maar ik denk dat ik dit nog wel even ga horen. Het belang van de totale lengte heeft te maken met de totale perskracht van de pomp aan boord van de Oranje. Naarmate de leiding langer wordt, kost het meer moeite om het zand naar de andere kant te persen. Wanneer de Oranje niet genoeg vermogen heeft komt het zand vast te zitten in de leiding en dat is alles behalve gaaf. Tellen is dus belangrijk en onderschat het belang dus niet van de basisschool!

Natuurlijk hebben we onszelf beloond voor dit harde werken in allerlei restaurants. Meestal lunchen we op kantoor en laten we de secretaresse van alles bestellen, erg lekker en gezellig. In de avond gaan we meestal uit eten, dit is niet alleen gezellig, maar ook handig. Na 12 uur werken heeft niemand nog zin om te koken en daarbij is het eten kopen in de supermarkt net zo duur dus dan is de keuze snel gemaakt. De afgelopen tijd heb ik Thais, Italiaans, Amerikaans, Kantonees, Chinees, Vietnamees eten gegeten. Een echt Koreaans restaurant heb ik nog niet gehad gek genoeg, maar dit zal vast nog wel gebeuren. Van al deze verschillende keukens vind ik de Thai toch wel erg lekker. De Italiaan (pizza’s) en Amerikaan (burgers) worden voornamelijk aangedaan om het westerse eten niet te veel links te laten liggen. Daarnaast is een 200 gram burger gewoon verschrikkelijk lekker! Het mooie aan de oosterse keuken is dat je een hoofdgerecht besteld en daar heel veel gerechten bij krijgt. Kleine hapjes die buitengewoon heerlijk bereid zijn met sausjes en kruiden. Het eten met stokjes is hier heel normaal en alle collega’s eten ook zo. We proberen ons hier toch een klein beetje aan te passen aan de lokale gewoontes. Rijst mag je gewoon met een lepel eten, fijn dat ze dit pas na een half uur aanklooien meldden!

Het meest mooie aan het uit eten gaan is andere mensen kijken. Vaak komen er meerdere Koreanen (gezinnen of zakenpartners) tegelijk binnen en gaan dan aan een tafel zitten. Ze bestellen dan 3 hoofdgerechten terwijl ze met zijn vijven zijn. Je ziet ze dan ook gek kijken wanneer er, een tafel verderop, acht westerlingen 10 gerechten bestellen. Misschien gaan ze deze subtiele hint ooit eens begrijpen en snappen ze eindelijk waarom ze altijd zo klein blijven. Ik doe nu net alsof het allemaal dwergen zijn, maar het tegendeel is waar. Ik denk dat de gemiddelde lengte van de mannen hier nog wel de 1.70 meter kan halen. De vrouwen weliswaar iets kleiner, maar zeker niet heel klein. Het meeste schrok ik nog van onze agent bij Boskalis. Die is gewoon twee meter! Ik was alweer bang dat ik weer niet over de hoofden uit zou kunnen kijken. Gelukkig is hij een uitzondering en kan ik met gemak bij het bovenste schap in de supermarkt, ik ook een keer!

Nog even terug naar het eten. Koreanen, en misschien andere Aziatische volken ook wel, houden van eten denk ik. Je kan geen 50 meter lopen of er zit wel weer een eettentje. Als je goed zoekt kan je ook alles eten hier wat je zou willen, van Burger King tot Koreaans, van Subway tot Paris Baguette. Ik weet niet of je overal ook gezond weg loopt, maar eten kan je in ieder geval. Ik durf ook nog niet echt zomaar ergens binnen te lopen voor iets te eten. Meestal meet ik de kwaliteit af aan de hoeveelheid mensen die (rechtop) aan tafel zit. Misschien staan er wel ergens kwaliteitsindicaties, maar zolang ik geen teken Koreaans kan lezen doe ik het selecteren maar op mijn eigen manier.

De lange werkdagen zijn al even aan bod gekomen. Ik zit hier nu lekker op een dakterras, maar ik heb weinig tijd om te genieten van mijn luxe appartement door de weeks. Om 6 uur gaat de wekker, dan even eten en opfrissen, kwart voor 7 word ik opgehaald door een collega en dan 7 uur op kantoor. 12 uur later vertrek ik weer van kantoor, ben ik kwart over 7 thuis, even snel douchen en dan ergens eten. Half 9 weer thuis en dan is het bijna tijd om te gaan slapen. Vaak nog een aflevering House of Cards kijken, (anders halen ze me thuis in) en dan lekker slapen nadat ik 3 wekkers gezet heb. Zolang ik in dit ritme zit is het niet erg, maar ik moet zeggen dat ik gisteravond 7 uur blij was dat ik de vanochtend geen wekker hoefde te verwachten. Gelukkig werd ik bijtijds, kwart over 7, gewekt door de bouwvakkers aan de overkant. Die gekken werken dus ook op zondag, niet erg chill, maar gelukkig kon ik toch ruim een uur langer ‘uitslapen’.
Van al dit gepraat over eten krijg ik eigenlijk wel weer trek dus ik ga maar eens op zoek naar iets lekkers. Vanmorgen boodschappen gedaan zodat ik vanavond thuis kan eten. Ik had al een soort paté gekocht van de week, maar die was zo scherp dat ik daarna 4 uur lang water en melk heb moeten drinken. Vanavond ga ik het weer proberen, maar dan met een berg sla en ham op stokbrood. Nu zie ik net dat het gekruid stokbrood is…

Greetz, Axel! XXX