Laatste dagen zijn aangebroken

Hoi allemaal,

Dit is de laatste blog die ik ga schrijven hier in Zuid-Korea. De stage zit er alweer bijna op. Dit betekent dat ik me alweer ruim 9 weken begeven heb in dit bijzondere land. Bijzonder is het zeker, ik heb het al eens eerder gemeld; de mensen hier zijn erg afstandelijk en de meesten durven of kunnen geen Engels. Dit is in mijn ogen nog steeds raar, zeker als je je bedenkt dat Zuid-Korea bij de beste 10 economieën van de wereld hoort. Hoe dan ook, ik heb jullie al een aardig beeld gegeven van mijn werkzaamheden hier dus daar wil ik het deze keer niet al te veel over hebben. Afgelopen weekend wel mijn evaluatie gehad met de begeleiders hier en zij waren heel erg positief over mij! Ik heb uiteraard erg mijn best gedaan, maar het is fijn om te horen dat dat ook van de andere kant gewaardeerd wordt. Voor de rest heb ik mij erg bezig gehouden met berekeningen met betrekking tot leidingweerstanden. Dit viel me niet bepaald mee en ik denk ook niet dat ik het af ga krijgen. Is niet erg, want heb wel het een en ander kunnen overleggen en bespreken met de betreffende personen. Dit zijn voor mij erg nuttige gesprekken en dat is uiteindelijk ook belangrijk.

Twee weekenden geleden ben ik naar UMF (Ultra Music Festival) geweest in het olympisch stadion in Seoul. Dit was een heel erg gaaf feest over twee dagen. Was wel wat zwaar, want moest de zaterdag tussen de twee avonden in wel gewoon werken dus slaaptekort was lichtelijk aanwezig, maar het was het helemaal waard. Ik ben de zondag erna ook nog even in Seoul geweest in de wijk Gangnam. Tsja, als een wijk die naam heeft moet je daar wel geweest zijn natuurlijk. En behalve de naam was de wijk ook erg mooi. Deze wijk is, in tegenstelling tot het echte centrum van Seoul, erg nieuw en schoon en groen. Ik vond het erg leuk om erdoorheen te lopen en gewoon te genieten van de stad en een beetje mensen kijken.

Van de natuur heb ik hier niet erg veel mee gekregen, maar het is hier zo onherbergzaam dat ik daar eigenlijk een auto voor nodig heb. Ik heb deze niet dus is het lastig om er eens op uit te trekken. Daarbij is de zondag hier in veel gebieden nog wel heilig dus zijn een heleboel dingen niet open. Van de trainee gehoord dat de natuur wel de moeite waard is dus wellicht kom ik nog eens terug om het te bekijken.

Sinds vorige week hebben we een nieuw uitje met een aantal collega’s. Dat is de Oreoshake of de nutellashake. Oeff, wat zijn die dingen lekker zeg (en ook ontzettend calorierijk, maar ach, je leeft maar een keer). Soms zo lekker dat een tweede eigenlijk niet te weerstaan is! Ik wil niet zeggen dat ik aan het dichtgroeien ben, maar om te zeggen dat de lijn in de gaten wordt gehouden… nee, niet bepaald. Dus zodra ik terug ben zal ik maar weer een wat strakker regime moeten gaan aanhouden. Maar de laatste week nog maar gewoon genieten. Afgelopen weekend een bbq op het stort gehouden, was erg gezellig dus de sfeer hier is en blijft geweldig. Ik denk ook dat ik het hier enorm getroffen heb met deze stage plek. Ik kan me voorstellen dat dit op andere projecten anders kan zijn, dus dit zal niet het algemene beeld zijn bij buitenlandse projecten. Hiermee rekening houdende denk ik wel dat dit me erg bevalt en ik het mee zal nemen in mijn keuze voor als ik ooit voor een banenkeuze sta. Eerst nog maar eens even afstuderen!

Afgelopen weekend na de bbq ben ik samen met de surveyor weer op pad gegaan in het Seoulse nachtleven. Dit keer weer een ander gebied, maar allemachtig, wat een hoop barretjes en discotheken zijn er in Seoul. Het zijn niet zozeer hele grote gelegenheden, maar veel kleine in een hele wijk. De entree is niet zoveel dus je verandert daardoor ook vaak van tent, erg leuk om te doen. We waren pas om 8 uur in de ochtend weer terug in het appartement dus de zondag was voornamelijk bijslapen haha.

Uiteraard heb ik ook het wk gevolgd. Het is hier allemaal midden in de nacht, maar ik zet mijn wekkers voor de wedstrijden dus heb, op de eerste na (door drie wekkers geslapen), alle wedstrijden van Oranje gezien. Hier op kantoor is het ook wel interessant vanwege de 5 nationaliteiten (Koreaans, Engels, Uruguayaans, Argentijns en natuurlijk Nederlands). Alles gaat natuurlijk in goede vrede, maar het blijft leuk om iedereen een beetje gek te maken. Het wk leeft hier heel erg, als ik tijdens het uitgaan vertel dat ik van Nederland kom, dan gaat het meteen helemaal nergens anders meer over.

Dan nog de laatste eigenaardigheden van dit land. Er heerst hier een soort van regenseizoen en we hebben de eerste voorproefjes al gehad. Als Nederland code rood afgeeft is dat voor hier pas code geel of minder. Het regent hier in de regentijd elke dag zo’n twee uur echt keihard dat er gewoon een echt gordijn hangt van regen. Uiteraard was dit voor het stort een ramp, want daar kon je bijna niet meer rijden. Uiteraard wel gedaan, want een lolletje zo af en toe is weleens leuk.
Dan de rijstijl van de Koreanen. Ik kan dit in een woord samenvatten: fascinerend. Of het nou rood of groen is, altijd afremmen voor de kruising want sommigen willen het verschil niet echt erkennen. Daarbij is alles geoorloofd als je maar je veiligheidslichten aanzet, al zet je de auto midden op een kruising stil (dit gebeurt dan ook regelmatig) Met andere woorden, het lijkt erg gevaarlijk, maar tot dusver weinig ongelukken gezien of zelf onveilig gevoeld. Het is een wonder!

Vorige week ging het brandalarm af in het gebouw. Wat een rotherrie zeg en dan via de intercom Koreaans geschreeuw, maar wat ze dan zeggen is mij een raadsel. Ik was al van plan om mijn abseilapparatuur, ja je leest het goed; abseilapparatuur, erbij te pakken om het gebouw te ontvluchten. Elke appartement heeft dus een eigen abseil-unit en een soort haak aan de buitenkant. Nou zou ik het zelf wel leuk vinden om dat eens te doen, maar vraag me toch af wat een iets minder sportief persoon zou moeten doen met zo’n situatie. Erg bijzonder, maar wel weer een leuk detail natuurlijk.

Zo, nu nog een paar dagen en dan vlieg ik weg. Om het even goed te kunnen onthouden, ik stijg op als Nederland aftrapt tegen Mexico dus dat is weer ideaal geregeld haha. Ik kom ongeveer aan rond een uur of 5 in de ochtend Nederlandse tijd. Nu het einde in zicht is moet ik zeggen dat ik er wel weer naar uitkijk, maar voor zolang ik hier ben ga ik er nog zoveel mogelijk van genieten. Komend weekend nog naar de DMZ en een laatste keer naar Seoul en dan terug naar het vertrouwde nest. Ik verheug me er op om iedereen weer te zien en ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen vermaken met mijn verhalen vanuit hier. Tot gauw :D

XX Axel