Het echte baggeren is begonnen
Door: Axel
Blijf op de hoogte en volg Axel
18 Mei 2014 | Zuid-Korea, Incheon
Heey allemaal!!
Het heeft even geduurd dit keer, maar hier weer een nieuw verhaal over mijn belevingen in Azië. Ik ben bijna aan het eind van mijn vierde week alweer, de tijd vliegt nog steeds voorbij! Mijn vorige blog was twee weken geleden, maar het voelt als twee dagen geleden. Dit is uiteraard een goed teken en ik heb jullie weer een hoop te vertellen.
Om te beginnen over de stage. Gisteren is het dan eindelijk zover gekomen; ik ben aan boord geweest van de tshd (Trailing Suction Hopper Dredger) Oranje. Het baggerschip waar ik al over verteld heb in blog 1. Ik had haar al heel vaak vanaf de wal gezien en dan is ze al een groot schip, maar als je er dan langs vaart met de crewboot om over te stappen is ze helemaal enorm. En dan heb ik het alleen nog maar over de romp en alle zichtbare delen vanaf de wal. In een van de toegevoegde foto’s sta ik naast een zwart object. Dat is het pomphuis van een van de baggerpompen, echt enorm! Een werknemer van Boskalis (werkt op de productie afdeling) was afgelopen dagen hier op site. Hij was in de buurt (In Vietnam dusja, waar hebben we het over) dus kwam meteen hier langs om te kijken hoe het gaat met de productie van dit project. Er wordt uiteraard goed bij gehouden hoeveel m3 er gebaggerd wordt en of dat het maximaal haalbare is of niet. Samen met hem ben ik aan boord gegaan en hebben we gekeken naar de systemen tijdens het walpersen en baggeren. Dit was erg interessant om te zien en te discussiëren met hem en de kapitein van het schip. Tijdens het varen van de baggerlocatie naar de leiding (ongeveer drie kwartier varen) heb ik een rondleiding gekregen op het schip. De pompen, werkplaats en leidingwerk is mij getoond en ik heb met open mond gestaan van verbazing. Wat een enorm materieel staat er aan boord. Het gereedschap is ook mega, een steeksleutel maat 46 is geen uitzondering en als je denkt dat je zo’n sleutel even op pakt kom je bedrogen uit, geweldig! Maarja, het is ook wel nodig, want erg ideaal is het niet als je pomp uit elkaar valt terwijl er 20 bar gegenereerd wordt binnenin. Het meest bijzondere was wel dat ik aan boord kwam en in het ‘klompenhok’ kwam. Daar moest ik mijn schoenen uit doen en verder op mijn sokken. Dat is namelijk de ingang naar onder andere de brug, kombuis en hutten. Dit is feitelijk het huis van de bemanning en net zoals in je eigen huis loop je daar op sloffen of sokken. Voor dit schip ben ik nooit op een dergelijk schip in werking geweest dus dit was erg verassend. De verassing was gauw verdwenen toen ik op de brug kwam, wat een instrumenten en computers. Alles wordt uiteraard in de gaten gehouden en daar zijn een hoop computers voor nodig, maar om het dan in levende lijven te zien is echt heel vet, een top ervaring! Het is de bedoeling dat ik nog een keer een paar dagen ga vertoeven op de Oranje, het is alleen nog even de vraag wanneer, maar ik kijk er nu al naar uit.
Uiteraard is er ook nog wat op stort gebeurd. We hebben namelijk voor het eerst sinds ruim 2 weken weer zand gekregen in plaats van klei en zoals iedereen het noemt; shit! Met zand kan je namelijk daadwerkelijk vooruitgang boeken met betrekking tot het maken van land. Met klei en shit gooi je het gat wel dicht, maar kan je er pas over 10 jaar overheen lopen en over 100 jaar wat op bouwen. Nu kan er eindelijk begonnen worden aan het verder opbouwen van de langste leiding naar het einde van het stort toe. Deze leiding wordt dan ongeveer 6 km lang en dan werken we van achter naar voren het stort af. Naast het begeleiden van het pijptransport en aanbouw ben ik bezig geweest met surveyen. Samen met de chief surveyor Carlos ben ik op pad gegaan en hebben we land gemeten. Na deze metingen kan er dan een 3D view gemaakt worden van het stort om te kijken hoeveel zand we tekort komen en of de levels overeen komen met het design van de klant. Op deze manier kunnen we de bulldozers bijsturen wanneer er ergens teveel of te weinig ligt zodat aan het eind van de maand weer een stuk stort opgeleverd kan worden. Dat betekent geld in het laadje van Boskalis. Het surveyen is niet alleen op de vaste grond maar ook op het slib. Onder het slib licht dan wel zand, maar de slib laag kan soms wel 50cm dik zijn en je zakt altijd weg tot de zandlaag, want slib heeft niet genoeg draagkracht waar zand dat wel heeft. Dit was mijn eerste survey in mijn eentje en voor mij wel erg spannend, zeker als je opeens een halve meter wegzakt in een soort drijfzand. We maken vakken van 50 bij 50 meter en op een gegeven moment deed ik bijna 20 minuten over het overbruggen van 50 meter. Dit tot grote lol van de stortbaas die een end verderop bezig was met pijpen leggen. Hij hield me wel in de gaten dus als er wat gebeurd, dan is er altijd wel iemand die je kan helpen, geen levensgevaarlijke situaties in ieder geval. Dit was een zware dag, maar wel erg interessant. Zeker ook om te zien hoe de data wordt omgezet in een tekening, dit is een kunst op zich en dat ga ik zeker niet zelf onder de knie krijgen de komende 6 weken. Dit is ook niet nodig, maar de twee mannen van de survey zijn kunstenaars en ontzettend belangrijk voor het werk wat we hier doen, hulde!
Ik merk toch dat het beter is om elke week wat te posten, want ik heb nu bijna geen tekst meer voor de dingen die gebeuren buiten stage. Ik hou het nog maar even kort, want ik wil jullie ook niet opzadelen met een ellen lang verhaal, dan kan je namelijk wel beter een Dan Brown erbij pakken:D Een klein onderwerp dan. Ik denk dat mijn moeder stiekem wel had gehoopt dat ik een stuk volwassener zou zijn geworden wat betreft huishouding en dergelijke, maar die komt hoogstwaarschijnlijk bedrogen uit. Twee keer in de week komt er namelijk een schoonmaakster die mijn appartement grondig schoonmaakt, mijn vuile kleren wast en afwast. Heel vervelend natuurlijk want, o, wat zou ik dit graag zelf willen doen… De schoonmaakster is zelfs zo consistent dat ze de door mij opgevouwen handdoeken opvouwt zoals zij dat gewend is. Dit vond ik wel mooi dus ik maakte er na de tweede keer een spelletje van om ze telkens anders op te vouwen zodat zij ze weer terug kon vouwen. Helaas speelt ze het spelletje sinds afgelopen schoonmaak niet meer mee dus ik ga maar broeden op een ander spelletje! Daar ga ik de rest van mijn vrije dag aan besteden denk ik, want ik moet weer topfit zijn als ik vanavond weer uit eten moet met de collega’s.
Met andere woorden, het is vreselijk hier in Zuid-Korea, maar ik zal me er doorheen moeten slaan haha. Ik hoop dat ik volgende week weer een stukje kan schrijven, maar ik kan helaas niks beloven. Ook hoop ik dat mijn verhaaltjes nog niet gaan vervelen en dat ik jullie een aardige indruk kan geven van mijn belevingen hier in Zuid-Korea! Tot spreeks, schrijfs, mails of wat dan ook :D
Bye!!
P.S. Ik kan tellen in het Koreaans; Il, I, Sam, Sa, O, Joek, Chill, Pal, Koe, Sjiep, Sjiep-Il, Sjiep-I enzovoorts -> Achievement 2.0 :P
Het heeft even geduurd dit keer, maar hier weer een nieuw verhaal over mijn belevingen in Azië. Ik ben bijna aan het eind van mijn vierde week alweer, de tijd vliegt nog steeds voorbij! Mijn vorige blog was twee weken geleden, maar het voelt als twee dagen geleden. Dit is uiteraard een goed teken en ik heb jullie weer een hoop te vertellen.
Om te beginnen over de stage. Gisteren is het dan eindelijk zover gekomen; ik ben aan boord geweest van de tshd (Trailing Suction Hopper Dredger) Oranje. Het baggerschip waar ik al over verteld heb in blog 1. Ik had haar al heel vaak vanaf de wal gezien en dan is ze al een groot schip, maar als je er dan langs vaart met de crewboot om over te stappen is ze helemaal enorm. En dan heb ik het alleen nog maar over de romp en alle zichtbare delen vanaf de wal. In een van de toegevoegde foto’s sta ik naast een zwart object. Dat is het pomphuis van een van de baggerpompen, echt enorm! Een werknemer van Boskalis (werkt op de productie afdeling) was afgelopen dagen hier op site. Hij was in de buurt (In Vietnam dusja, waar hebben we het over) dus kwam meteen hier langs om te kijken hoe het gaat met de productie van dit project. Er wordt uiteraard goed bij gehouden hoeveel m3 er gebaggerd wordt en of dat het maximaal haalbare is of niet. Samen met hem ben ik aan boord gegaan en hebben we gekeken naar de systemen tijdens het walpersen en baggeren. Dit was erg interessant om te zien en te discussiëren met hem en de kapitein van het schip. Tijdens het varen van de baggerlocatie naar de leiding (ongeveer drie kwartier varen) heb ik een rondleiding gekregen op het schip. De pompen, werkplaats en leidingwerk is mij getoond en ik heb met open mond gestaan van verbazing. Wat een enorm materieel staat er aan boord. Het gereedschap is ook mega, een steeksleutel maat 46 is geen uitzondering en als je denkt dat je zo’n sleutel even op pakt kom je bedrogen uit, geweldig! Maarja, het is ook wel nodig, want erg ideaal is het niet als je pomp uit elkaar valt terwijl er 20 bar gegenereerd wordt binnenin. Het meest bijzondere was wel dat ik aan boord kwam en in het ‘klompenhok’ kwam. Daar moest ik mijn schoenen uit doen en verder op mijn sokken. Dat is namelijk de ingang naar onder andere de brug, kombuis en hutten. Dit is feitelijk het huis van de bemanning en net zoals in je eigen huis loop je daar op sloffen of sokken. Voor dit schip ben ik nooit op een dergelijk schip in werking geweest dus dit was erg verassend. De verassing was gauw verdwenen toen ik op de brug kwam, wat een instrumenten en computers. Alles wordt uiteraard in de gaten gehouden en daar zijn een hoop computers voor nodig, maar om het dan in levende lijven te zien is echt heel vet, een top ervaring! Het is de bedoeling dat ik nog een keer een paar dagen ga vertoeven op de Oranje, het is alleen nog even de vraag wanneer, maar ik kijk er nu al naar uit.
Uiteraard is er ook nog wat op stort gebeurd. We hebben namelijk voor het eerst sinds ruim 2 weken weer zand gekregen in plaats van klei en zoals iedereen het noemt; shit! Met zand kan je namelijk daadwerkelijk vooruitgang boeken met betrekking tot het maken van land. Met klei en shit gooi je het gat wel dicht, maar kan je er pas over 10 jaar overheen lopen en over 100 jaar wat op bouwen. Nu kan er eindelijk begonnen worden aan het verder opbouwen van de langste leiding naar het einde van het stort toe. Deze leiding wordt dan ongeveer 6 km lang en dan werken we van achter naar voren het stort af. Naast het begeleiden van het pijptransport en aanbouw ben ik bezig geweest met surveyen. Samen met de chief surveyor Carlos ben ik op pad gegaan en hebben we land gemeten. Na deze metingen kan er dan een 3D view gemaakt worden van het stort om te kijken hoeveel zand we tekort komen en of de levels overeen komen met het design van de klant. Op deze manier kunnen we de bulldozers bijsturen wanneer er ergens teveel of te weinig ligt zodat aan het eind van de maand weer een stuk stort opgeleverd kan worden. Dat betekent geld in het laadje van Boskalis. Het surveyen is niet alleen op de vaste grond maar ook op het slib. Onder het slib licht dan wel zand, maar de slib laag kan soms wel 50cm dik zijn en je zakt altijd weg tot de zandlaag, want slib heeft niet genoeg draagkracht waar zand dat wel heeft. Dit was mijn eerste survey in mijn eentje en voor mij wel erg spannend, zeker als je opeens een halve meter wegzakt in een soort drijfzand. We maken vakken van 50 bij 50 meter en op een gegeven moment deed ik bijna 20 minuten over het overbruggen van 50 meter. Dit tot grote lol van de stortbaas die een end verderop bezig was met pijpen leggen. Hij hield me wel in de gaten dus als er wat gebeurd, dan is er altijd wel iemand die je kan helpen, geen levensgevaarlijke situaties in ieder geval. Dit was een zware dag, maar wel erg interessant. Zeker ook om te zien hoe de data wordt omgezet in een tekening, dit is een kunst op zich en dat ga ik zeker niet zelf onder de knie krijgen de komende 6 weken. Dit is ook niet nodig, maar de twee mannen van de survey zijn kunstenaars en ontzettend belangrijk voor het werk wat we hier doen, hulde!
Ik merk toch dat het beter is om elke week wat te posten, want ik heb nu bijna geen tekst meer voor de dingen die gebeuren buiten stage. Ik hou het nog maar even kort, want ik wil jullie ook niet opzadelen met een ellen lang verhaal, dan kan je namelijk wel beter een Dan Brown erbij pakken:D Een klein onderwerp dan. Ik denk dat mijn moeder stiekem wel had gehoopt dat ik een stuk volwassener zou zijn geworden wat betreft huishouding en dergelijke, maar die komt hoogstwaarschijnlijk bedrogen uit. Twee keer in de week komt er namelijk een schoonmaakster die mijn appartement grondig schoonmaakt, mijn vuile kleren wast en afwast. Heel vervelend natuurlijk want, o, wat zou ik dit graag zelf willen doen… De schoonmaakster is zelfs zo consistent dat ze de door mij opgevouwen handdoeken opvouwt zoals zij dat gewend is. Dit vond ik wel mooi dus ik maakte er na de tweede keer een spelletje van om ze telkens anders op te vouwen zodat zij ze weer terug kon vouwen. Helaas speelt ze het spelletje sinds afgelopen schoonmaak niet meer mee dus ik ga maar broeden op een ander spelletje! Daar ga ik de rest van mijn vrije dag aan besteden denk ik, want ik moet weer topfit zijn als ik vanavond weer uit eten moet met de collega’s.
Met andere woorden, het is vreselijk hier in Zuid-Korea, maar ik zal me er doorheen moeten slaan haha. Ik hoop dat ik volgende week weer een stukje kan schrijven, maar ik kan helaas niks beloven. Ook hoop ik dat mijn verhaaltjes nog niet gaan vervelen en dat ik jullie een aardige indruk kan geven van mijn belevingen hier in Zuid-Korea! Tot spreeks, schrijfs, mails of wat dan ook :D
Bye!!
P.S. Ik kan tellen in het Koreaans; Il, I, Sam, Sa, O, Joek, Chill, Pal, Koe, Sjiep, Sjiep-Il, Sjiep-I enzovoorts -> Achievement 2.0 :P
-
18 Mei 2014 - 20:13
Kim:
Kan je niet gewoon zo een schoonmaak dametje meenemen?
Is ook makkelijk voor je moeder en doe ja haar waarschijnlijk ook een plezier mee en wie weet heeft het voor jou ook nog andere voordelen;) -
22 Mei 2014 - 08:15
Ronald Smit:
Hoi Axel, Hartstikke leuk man die verhalen van je. En wat fijn dat je het zo naar je zin hebt. In de jaren dat ik na dacht over mijn beroepskeuze heeft de zeesleperij geruime tijd op mijn lijstje gestaan. Baggeren en zeeslepen zijn natuurlijk totaal twee verschillende dingen, maar er zijn los van het technisch aspect toch zoveel raakvlakken dat je zult begrijpen dat ik best een paar dagen met je mee zou willen daar.
Hier gaat alles gewoon door. Zondag ga ik met je vader en Paul en Erik naar Amsterdam om de woonplekken van onze moeder te bekijken. We hebben dat ooit eerder gedaan met de woonplekken van mijn vader op een vader-zonendag, maar nooit met mijn moeder. Tenminste niet met z'n allen. Ik heb dit samen met haar gedaan in 2003 of 2004. Je opa had ons toen een prachtige routebeschrijving meegegeven en die hebben we nu dus weer als basis kunnen gebruiken. Ik ben benieuwd en heb er veel zin in.
Nog een week of vijf en dan begint de zomervakantie. In juli gaan we een lang weekend naar een hotel in Noordwijk aan zee en daarna nog een week naar een huisje van Landal vlak bij Doetinchem.
Joellle heeft iets dat lijkt op pfeiffer. Ze is erg moe, alleen wordt pfeiffer als zodanig niet in het bloed aangetoond. Gelukkig staat ze ondanks dat nog steeds op gewoon overgaan. Hopelijk houdt ze het nog een paar weken vol. Van Elize weten we al zeker dat ze ook dit jaar weer overgaat. De lat ligt wel hoog, want inmiddels heeft ze veel van haar vaardigheden bijna tot kunst verheven. dat ze over gaat is dus een hele prestatie.
Op het moment is het mooi weer hier. Rond de 25 graden en droog. Vanavond wordt er wel weer regen en onweer verwacht, maar dat hoort erbij, he.
Nou, ik stop ermee, want ik ga zo meteen naar de boerderij om mijn dagje klussen weer te doen. Ik ben bezig om een deur kozijn te repareren. De bovendorpel zat houtworm in, dus ik heb over de lengte de helft er af gezaagd en er een nieuw stuk ingezet. Het hele kozijn afgebrand en in de grondverf en nu kan ik het af gaan lakken. Daarna zijn er twee grote staldeuren aan de beurt. Deze stal is de oudste op het terrein. Vandaar dat hij nogal wat werk vraagt. Van beide staldeuren is oom het onderste deel rot. Ook die delen ga ik vervangen. Wordt een hele klus, maar wel erg leuk.
Nou, joh, hou je haaks, maar niet te veel, want van naar je voeten kijken leer je niet veel.:)
Groet,
Ronald
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
